Szereg wskazówek – Remigiusz Mróz „Ekspozycja”

Nigdy w życiu nie sądziłabym, że jakakolwiek powieść polskiego autora mnie zainteresuje. Postrzeganie polskiej literatury jako ciekawej, w moich oczach zanikło przez nudne i nieciekawe lektury omawiane w szkole. Założę się, że gdyby „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, jak i inne powieści zaliczające się do kanonu tych ponadczasowych nie byłyby przymuszane do ich omawiania – z chęcią sięgnęłoby po nie więcej osób. Ja jednak zdecydowałam przełamać swoje postanowienia i sięgnęłam po powieść Remigiusza Mroza „Ekspozycja”.

W powieści mamy do czynienia z niecieszącym się dobrą sławą komisarzem Wiktorem Forstem. Jest on postacią rzekłabym niezbyt przyjazną, choć momentami ukazującą postawę inną niż zawodową. Człowiek ten w obliczu nagłych, niewyjaśnionych zdarzeń, zmuszony jest robić rzeczy z zupełnie odwrotnej strony jego kariery. Ktoś tak dociekliwy, nieobliczalny i kąśliwy jak Wiktor wydaje się być idealnym kandydatem zarówno na stróża prawa jak i na kryminalistę. „Jego ojciec mawiał, że migrena jest jak piła łańcuchowa, która rżnie człowiekowi mózg tuż za oczami.” Śmiem twierdzić, że główny bohater tak traktuje swoje własne objawy, które często wpływają na skutki jego, bądź co bądź dorosłych decyzji. Wiktor Forst współpracuje wraz z dziennikarką, Olgą Szrebską. Kobietą silną, władającą  kąśliwym językiem zarówno jak komisarz, ukazującą na każdym kroku dziennikarską postawę i odwagę, która niestety nie zawsze posiada korzystne skutki swoich decyzji. „W trakcie swojej pracy dziennikarskiej przekonała się, że najmocniejsze motywacje mieli ludzie kierujący się albo żądzą pieniędzy, albo potrzebą akceptacji Boga. Jedno i drugie było potężnym orężem zarówno dla szlachetnych, jak i niecnych zachowań.” Wiktor wraz z Olgą, starają się na własną rękę rozwikłać zagadkę tajemniczego morderstwa popełnionego na Giewoncie. To właśnie tam odkryte zostają powieszone na krzyżu nagie zwłoki. Trop prowadzi do licznych zagadek z przeszłości, ukazując tym samym mroczne tajemnice, które jak się okazuje nie dotyczą tylko morderstwa popełnionego w Polsce, ale i dotyczą zarówno innych państw na świecie. Akcja powieści biegnie w zastraszającym tempie. Ze strony na stronę, z rozdziału na rozdział coraz bardziej wplątujemy się w szereg niewyjaśnionych zdarzeń, które staramy się rozwiązać wraz z komisarzem, jak i z dziennikarką. Książkę czyta się szybko, aż trudno się zorientować ile czasu nad nią spędziliśmy. Utwór należy do tych, przy których nie raz z naszych ust padną słowa typu: Cholera… A my wciąż będziemy zastanawiać się, jak to jest, że Ty wciąż jesteś cały komisarzu? Autor bardzo dobrze rozplanował wszystkie wydarzenia ukazane na łamach powieści. Wciąż staramy się uzyskać odpowiedź na pytania: Kto zabił? Jaki był tego wszystkiego cel? Kiedy się zaczęło i jak długo to potrwa? Pomimo tego, iż główny bohater ma trudny charakter i nie każdemu może on przypaść do gustu, ja z chęcią będę mu towarzyszyć, aż do końca. Powieść jest bardzo dynamiczna i zaskakująca, przez co chce się wciąż uczestniczyć w dalszych przygodach Wiktora Forsta. Ja mogę jedynie podziękować autorowi za tak wspaniałą powieść kryminalną.

Moja ocena: 10/10*