Poeta domowy

Nigdy w życiu nie sądziłam, że będę mieć w domu poetę. Tym bardziej, gdyby ktoś mi jeszcze rok temu powiedział, że będzie to moja mama – w życiu bym nie uwierzyła. Obie nie pałamy zbytnią sympatią do wszelkiego rodzaju wierszy. Szczerze mówiąc, męczy mnie czytanie poezji bardziej niż nieciekawej książki obyczajowej.

Prawie codziennie siedzi przy komputerze i udziela się w grupach poetyckich na facebook’u. Dodatkowo tworzy nowe poematy. Nie wiem, czy nie jest ich od stycznia już około 30. Czasem znieść tego nie mogę, gdy chodzi po domu i rymuje na każdym kroku – w pozytywnym sensie oczywiście. Zabawne jest gdy do codziennych sytuacji, takich jak np. oglądanie filmu, coś dopowie, rymując do tego. Pod spodem zamieszczam jeden utwór jej twórczości.

„Bunt przeciw zniewoleniu”

• Pragną nas przymusić swym okrutnym prawem
• Podporządkowując, odebrać nam godność
• Zniewolić nas kobiety okrucieństwa spawem
• Odebrać nam decyzje, nasz wybór i wolność
• Nie jestem maszyną, czy bezwolnym bytem
• Zabawką do uciech i męskich fantazji
• Nie rządźcie macicą, ręką czy odbytem
• Sprzeciw rządowemu prawu prokreacji.
• Nie jesteśmy tylko od dzieci rodzenia
• Kokonem lub ludzką, żywą wylęgarnią
• Jeszcze mamy siłę wam do powiedzenia
• Że będziemy walczyć z ciemną betoniarnią.
• Czemu ma mną rządzić jakaś mafia czarna
• Mówiąc o problemach z kościelnej mównicy
• Ci co nic nie wiedzą, bo wiedza ich marna
• Niech lepiej trzymają się czarnej spódnicy.
• Więc nie ingerujcie w prawo do decyzji
• Bo to nasze ciało to nasza świątynia
• STOP mówię ciemnocie i STOP hipokryzji
• To was za decyzje lud będzie obwiniać.

Małgorzata Sztandera 10.04.2016r.