Tajemnica lampy — Jessica Khoury „Zakazane życzenie”

Większość z nas wychowała się na podłożu starych baśni otoczonych magiczną aurą. Niektórzy zapewne pamiętają młodego Aladyna i piękną księżniczkę Badr-el-Badur z „Księgi tysiąca i jednej nocy” oraz uczucie, którym darzyli się z wzajemnością. Dziś chcę wam pokazać nową historię Aladyna i przekonać, iż warto czasem cofnąć się w czasie i w przestrzeni.

Wiedziony magicznym pierścieniem Aladyn, odnajduje tajemniczą lampę. Zahra, dżinn, który przez blisko pięćset lat uwięziony był w czarodziejskim naczyniu, zostaje przywrócona światu. W czasach, w których się znalazła, ludzie i dżinny pozostają w stanie wojny, tak więc nasza bohaterka, by przetrwać, musi pozostać w ukryciu. W tym celu przybiera ona różne formy. Wszystko komplikuje się, gdy potężny król dżinnów — Nardukha, oferuje Zahrze szansę na wolność. „Poeta poucza: wszystkie opowieści to kłamstwa, które mówią prawdę.” Zacznę od tego, iż autorka bardzo dobrze rozplanowała wydarzenia w powieści i stworzyła naprawdę ciekawych bohaterów. Z jednej strony mamy złodziejaszka Aladyna, z drugiej strony Zahrę — zamkniętą w lampie istotę, która przejawia prawdziwe ludzkie uczucia, z pewnością odróżniające ją tym od innych dżinnów na świecie. „Nie ma co udawać, że jestem inna, niż jestem. Czas ruszyć naprzód.” Książka przepełniona jest magiczną atmosferą i naprawdę ciężko się od niej oderwać, a zważcie też na to, iż czytam same powieści kryminalne i nigdy nie pałałam zbytnią sympatią do książek młodzieżowych. „Zakazane życzenie” opowiada o miłości, wyborach. Mówi o tym jak zdradliwa potrafi być ludzka natura oraz o odpowiedzialności, jaka się z nią wiąże. Podoba mi się, że książka pomimo tego, iż jest powieścią młodzieżową oraz pomimo tego, iż jest ona osadzona w tajemniczym świecie — posiada wątki również psychologiczne. „Nie można wybrać swojego losu, ale można wybrać, kim staniemy się za jego sprawą.” Powieść biegnie w neutralny sposób. Nie ma tutaj wartkiej akcji, nie ma również wątków, które w znaczny sposób spowolniłyby tempo. Jest to dużym plusem, ponieważ możemy ze spokojem dołączyć do świata, który zaserwowała nam Jessica Khoury. Wątek miłosny jest tutaj ukazany w bardzo delikatny sposób. Autorka stopniowo dawkuje napięcie tworzące się pomiędzy Zahrą a Aladynem. „Jesteśmy swoim lustrzanym odbiciem, widzisz?” Czytelnik zostaje wprowadzony w świat, gdzie miłość może być zabójczym ciosem dla obu stron. W tej historii, czytanie o miłości, jaka rodzi się pomiędzy dwoma postaciami to czysta przyjemność. Tutaj jest wszystko przemyślane i dobrze zorganizowane. Jedyną rzeczą, jaka przeszkadzała mi podczas czytania, to fakt, iż mowa w powieści to mieszanina potocznego języka, którym większość nastolatków posługuje się na co dzień z tą bardziej wyrafinowaną mową, jaka idealnie sprawdza się w wielu baśniach. Nie jest to jednak do końca wyznacznikiem, ponieważ nie zmienia to faktu, iż książkę przeczytałam z ogromnym zaciekawieniem.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu SQN.